In de periode 1951-1952 werd het 19de-eeuwse zwembad vervangen door een nieuw openluchtzwembad naar ontwerp van stadsarchitect E. Coigné. Wat het openlucht zwembad zo uniek maakt is zijn architectuur. Het vormt een naoorlogse uitloper van het internationale concept van de modernistische 'solaria' uit het interbellum. Het ontwerp beantwoordt volledig aan het solarium-typeplan, bestaande uit de twee centrale zwembassins die werden geïntegreerd in de oorspronkelijk 19de-eeuwse zwembekkens, waarrond zich de omringende accommodatie gebouwen als kleedcabines, infirmerie, redderslokaal, technische ruimtes, kassa, cafetaria en bovenliggende zonneterrassen bevinden, die grotendeels het uitzicht uit de jaren 1950 hebben behouden.